Μία γυναίκα ταξίδευε κάποτε με ένα τραίνο.
Καθόμουν απέναντί της. Κάποια στιγμή κοίταξε το παράθυρο στο πλάι και άρχισε
να αδειάζει από μέσα της, θα έλεγες πως οι σκέψεις της βρήκαν ένα σημείο διαφυγής,
που είναι αδύνατο να το εντοπίσεις εσύ, έτσι γρήγορα που εναλλάσσονται οι εικόνες
σε ένα τραίνο που φεύγει ή έρχεται, αλλά τι θα πει ερχομός, αφού κάθε επιστροφή
είναι και ένας αποχωρισμός. Αφού άδειασε από σκέψεις, οι σκέψεις είναι το άυλο
σώμα μας, άρχισε να αποσυντίθεται και το σώμα της. Στο τέλος είχαν μείνει μόνο
τα μάτια της.
Κοιτώντας τα μάτια της μέσα απ’
το τζάμι είδα πως ήμουν εγώ το σημείο
διαφυγής.
***
το χαρακτικό είναι του Max Pechstein
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου